«Ախ, դուռն էլ չեմ փակել ես, / Մոմերը չեմ վառել, / Չգիտես, որ հոգնությունից / Սիրտ չեմ անում քնել։ Մարող շերտերը տեսնեի / Ստվերում սաղարթի, / Ձայնի թրթիռով արբեի` / Հ»
«Ամեն օր նոր ու անսովոր ես դու, / Ու ես օր-օրի հլու եմ կամքիդ, / Բայց սերդ, հոգիս, դաժանությամբ քո, / Փորձություն է մի կրակ - երկաթի: Ինձ արգելում ես երգել ու ժպտալ, / Վա...»
«Դուռս կիսաբաց է, / Բուրում է լորին թաց... / Սեղանին ձեռնոց է / Ու մտրակ մոռացված: Լամպի լույս դեղնածիր... / Շրշյուններ են հասնում: / Ինչու՞ դու գնացիր, / Ես չեմ հասկա...»
«...Ուզում ես պատմե՞մ ինչպես պատահեց — / Ճաշասենյակում երեքը զարկեց, / Բազրիքից բռնած, հրաժեշտ տալով, / Կինը խոսում էր կարծես հեգելով. / "Այդ բոլորն... Օ ոչ, ես մոռացել»