Ik ben gestorven en jij leeft.
De wind wiegt alles klagelijk,
als hij het huis, het bos omgeeft.
Niet elke den afzonderlijk,
maar alle bomen deinen mee
de ganse verte, weids en groot,
als rompen van een vissersvloot
op 't vlakke water van de ree.
Het is geen koenheid van het hart,
en ongerichte woede is het niet,
maar om te vinden in je smart
de woorden voor dit wiegenlied.
Я кончился, а ты жива.
И ветер, жалуясь и плача,
Раскачивает лес и дачу.
Не каждую сосну отдельно,
А полностью все дерева
Со всею далью беспредельной,
Как парусников кузова
На глади бухты корабельной.
И это не из удальства
Или из ярости бесцельной,
А чтоб в тоске найти слова
Тебе для песни колыбельной.