«However burdensome the end, / that thing we'll never comprehend, / our mortal suffering's exhaustion, / more horror in our souls is roused / by watching one by one being doused / our every cherished recollection.»
«Da, težak nam je smrtni čas: / Tegobom patnji plaši nas, / Pa neće štedjet niti mene. / Je l lakše duši očajnoj / Kad gleda kako drage njoj / Odumiru sve uspomene?»
«Mi vin renkontis - kaj paseo / Ekvivis ree en memor'; / Kvazau revenis temp' sen veo, / Kaj ighis varme en la kor'... Kaj kiel tarde en autuno / Aperas tag', au ech moment' - / Ekblovas de printemp' ventumo / Kaj nin tremigas ghoja sent', — Samtiel mi, sub vento blova, / El temp' s...»
«Er is, als de herfst amper is verschenen, / Een korte maar heerlijke tijd — / Alle dagen als door kristal beschenen, / En de avond een stralende heerlijkheid. Waar eens de sikkel het koren luchtig deed vallen / Is het nu uitgestrekt en verlaten. / Alleen de spin weeft er nog zijn vallen...»