Հիշում եմ, սիրելիս, հիշում եմ
Ճաճանչը քո ոսկե վարսերի,
Տխուր էր, ու հեշտ չէր ինձ համար
Վիճակված բաժանումն իմ սերից։
Հիշում եմ գիշերները աշնան,
Ու կեչու հովանին խշշացող,
Կարճ էին ցերեկները, սակայն
Լուսինն էր մեզ երկար ուղեկցող։
Հիշում եմ՝ դու ինձ ասում էիր․
«Կանցնեն մով տարիները անհետ,
Եվ դու՝ ուրիշի հետ, սիրելիս,
Մտահան կանես ինձ առհավետ»։
Այսօր ծաղկած լորենին նորից
Հետ բերեց հուզմունքըս այն օրվա,
Երբ քնքույշ ծաղիկ էի ցանում
Գանգրացրած խոպոպներիդ վրա։
Եվ սիրտն իմ, որ չի ուզում սառել,
Տխրորեն ուրիշին սիրելով՝
Ինչպես հին, մի սիրված պատմություն
Քո սերն է միշտ հիշում կարոտով։
Я помню, любимая, помню
Сиянье твоих волос…
Не радостно и не легко мне
Покинуть тебя привелось.
Я помню осенние ночи,
Березовый шорох теней…
Пусть дни тогда были короче,
Луна нам светила длинней.
Я помню, ты мне говорила:
«Пройдут голубые года,
И ты позабудешь, мой милый,
С другою меня навсегда».
Сегодня цветущая липа
Напомнила чувствам опять,
Как нежно тогда я сыпал
Цветы на кудрявую прядь.
И сердце, остыть не готовясь
И грустно другую любя,
Как будто любимую повесть
С другой вспоминает тебя.