Nikołaj Gumilow
Księżyc nad morzem

Zza urwisk skalnych księżyc już wychynął,
Przejrzystym złotem morskie zalał fale,
A przyjaciele piją grzane wino,
Na wąskiej łódce, nie śpiesząc się wcale.

I patrząc, jak leciutkie mkną obłoki
Skroś pełni słup w morzu odzwierciedlony,
Jedni z nich swoim marzycielskim wzrokiem
W orszaku widzą bogdychańskie żony;

A inni wierzą, że ku rajskim gajom
Pobożnych ludzi cienie w dal wędrują;
A jeszcze inni z nimi się spierają,
Że karawany łabędzi szybują.

Zbigniew Dmitroca