«Aan de Dnjepr opgesteld, schoot men hem dood, / Broer was ver, zus hoorde niet het knallend lood. / Maar in Siberië viel reeds de eerste sneeuw / en een bleke man stond op, zei met een geeuw / ''k Voel het ijzer in mijn borst, een scherpe punt. / Kiev, Kiev, kijk eens even, als je kunt......»
«Tussen het kleine speelse grut / doet zij wat aan een kikker denken. / Haar dunne hemdje uit haar broek, / de plukken krullend rossig haar / op storm, haar mond, haar scheve tanden, / haar trekken veel te scherp en lelijk. / Twee kleine jongens kregen van / hun vader elk een nieuwe fie...»
«Ze gooit haar net in troebel water, / een linde werpt geheimenis, / en onze maagd ziet even later / de schubben van de schone vis. Beestachtig gaan ze zich te buiten, / hun staarten slaan naar alle kant, / om dan zich stil weer op te sluiten, / gewoon, lichtvoetig, transparant. Z...»
«Toe, praat met mij, om wat je zegt, / blijf wakker tot het ochtendgloren, / Mijn weg is bijna afgelegd, / toe, praat met mij – ik wil je horen, je stem die brouwt, je stem zo licht, / laat lieve klanken trillen, beven, / ze transformeren dit gedicht, / het laatste dat ik heb geschreve»