«'Ze rust in ongerief, / in slijk en wier... De floers / van slaap kent ze ook daar niet!' / 'Ik had haar lief, / als veertigduizend broers / haar lief niet konden hebben!' / 'Maar Hamlet!' Ze raakt de bodem daar, / in wier en slijk! Haar laatste ...»
«De zaal verstomt en ik kom op, / leun tegen een papieren deur / en vang de verre echo's op / van wat er in mijn tijd gebeurt. De schemer is op mij gericht, / door duizend kijkers scherpgesteld. / Ontsla mij, God, van deze plicht, / die beker drinken, met geweld. Ik hou van Uw verbeten ...»
«Onze woorden zijn tien passen ver niet te horen / en we voelen geen land onder ons, waar we horen. / En hoe weinig aan taal je maar vuil hebt te maken, / onze Bergreus komt altijd en eeuwig ter sprake. / Met zijn vlezige vingers, als wormen met haar, / met zijn spreken in halters, zo zwaar...»
«To A. Tarkovsky I laid the table for six...* All repeat the first line / And all the well-worn refrain: / — "I laid the table for six" ... / You fave forgotten one - the seventh. Six of us excited. / Their faces - sparkling ... / How could you for such a table / Forget seven — th...»