«Mi sono eretto un monumento non di opera umana, / Non s’infesterà il sentiero che ad esso avvicina, / Con la testa indocile s’è innalzato più alto / Della colonna alessandrina. No, non morirò del tutto — l’anima nella diletta lira / Sfuggirà le ceneri, la putrefazione certament...»
«Exegi monumentum1 Въздигнах си аз паметник неръкотворен, / и за народа той навеки ще е скъп, / и по-висок е днес ликът му непокорен / от Александровия стълб2. / / Не, ...»
«Emléket állítottam szürke üszkén / az életnek, mely lassan elkopott: / egekbe szökken s felülmúlja büszkén / a híres Sándor-oszlopot. Nem múlok el, ha testem porrá vedlik, / hárfaként zengő lélek leszek én, / dicsfény övezi arcom, valameddig / ...»
«I have erected a monument to myself / Not built by hands; the track of it, though trodden / By the people, shall not become overgrown, / And it stands higher than Alexander's column. / / I shall not wholly die. In my sacred lyre / My soul shall outlive my dust and escape corruption...»