Σήμερα, το λυπημένο σου βλέμμα αντικρίζω·
τα λεπτά σου χέρια που αγκαλιάζουν τα γόνατα.
Άκουσε: μακριά εκεί, στη λίμνη Τσαντ,
μια πανέμορφη Καμηλοπάρδαλη περιδιαβαίνει,
με μακαριότητα προικισμένη και ευγένεια.
Το δέρμα της ένα μαγικό αχνάρι το κοσμεί,
που μόνο με το σεληνόφως θα τολμούσε κανείς να παραβάλει,
σα συνενώνεται και σα λικνίζεται στην υγρασία των λιμνών.
Από μακριά με πανί χρωματιστό κάποιου πλοίου ομοιάζει
και το βάδισμά της μαλακό, σαν πτήση χαρμόσυνη πουλιών.
Ξέρω πως πολλά θαύματα βλέπει η γη
όταν σε μια μαρμάρινη σπηλιά τρυπώνει στη δύση.
Θα μπορούσα να σου διηγηθώ εύθυμες ιστορίες από παράξενες χώρες,
για μια μαύρη παρθένα, ενός νέου ηγέτη το πάθος,
αλλά εσύ για πολύ καιρό ανάσανες τη βαριά ομίχλη
Δε θες να πιστέψεις σε τίποτα πέρα από τη βροχή.
Και εγώ; πώς να σου διηγηθώ για τον τροπικό κήπο;
για τους καλλίγραμμους φοίνικες; για τις μυρωδιές αδιανόητων βοτάνων;
Κλαις; Άκουσε… μακριά εκεί, στη λίμνη Τσαντ,
μια πανέμορφη Καμηλοπάρδαλη περιδιαβαίνει.
Сегодня, я вижу, особенно грустен твой взгляд,
И руки особенно тонки, колени обняв.
Послушай: далёко, далёко, на озере Чад
Изысканный бродит жираф.
Ему грациозная стройность и нега дана,
И шкуру его украшает волшебный узор,
С которым равняться осмелится только луна,
Дробясь и качаясь на влаге широких озер.
Вдали он подобен цветным парусам корабля,
И бег его плавен, как радостный птичий полет.
Я знаю, что много чудесного видит земля,
Когда на закате он прячется в мраморный грот.
Я знаю веселые сказки таинственных стран
Про черную деву, про страсть молодого вождя,
Но ты слишком долго вдыхала тяжелый туман,
Ты верить не хочешь во что-нибудь, кроме дождя.
И как я тебе расскажу про тропический сад,
Про стройные пальмы, про запах немыслимых трав…
Ты плачешь? Послушай… далёко, на озере Чад
Изысканный бродит жираф.