Hodiaŭ mi vidas angoron en via rigard',
La brakoj subtilaj senmove min petas pri sav'…
Aŭskultu, jen fore, ĉe lago de Ĉad'
Vagadas gracia ĝiraf'.
Langvoran gracilon kaj svelton li havas ĝis nun,
Sur felo de li estas rava mirakl'-arabesk'
Simila al tiu, per kiu ornamas la lun'
Surfacon de lagoj, brilantaj pro la fosforesk'.
Imitas li ŝipon kun veloj de bunta kolor',
Kaj lia kurado similas al flugo de bird'
Kantanta plenĝoje. Kaj kiam ekkuras li for,
La sun' estingiĝas, kliniĝas kaj velkas la mirt'.
Mi scias la gajajn fabelojn de fora landar'
Pri l' nigra reĝino, pri amo de l' arda junul'…
Sed vi tro delonge suferis en morna malklar',
Ne volas vi kredi al io krom pluv' kaj nebul'.
Nu kiel priskribu mi sudan ĝardenon sen pad',
Odoron de l' herboj, la palmojn, belecon de l' pav'…
Vi ploras… Aŭskultu, jen fore, ĉe lago de Ĉad'
Vagadas gracia ĝiraf'.
Сегодня, я вижу, особенно грустен твой взгляд,
И руки особенно тонки, колени обняв.
Послушай: далёко, далёко, на озере Чад
Изысканный бродит жираф.
Ему грациозная стройность и нега дана,
И шкуру его украшает волшебный узор,
С которым равняться осмелится только луна,
Дробясь и качаясь на влаге широких озер.
Вдали он подобен цветным парусам корабля,
И бег его плавен, как радостный птичий полет.
Я знаю, что много чудесного видит земля,
Когда на закате он прячется в мраморный грот.
Я знаю веселые сказки таинственных стран
Про черную деву, про страсть молодого вождя,
Но ты слишком долго вдыхала тяжелый туман,
Ты верить не хочешь во что-нибудь, кроме дождя.
И как я тебе расскажу про тропический сад,
Про стройные пальмы, про запах немыслимых трав…
Ты плачешь? Послушай… далёко, на озере Чад
Изысканный бродит жираф.