Nikolaj Gumiljov
Barndom

Som barn elska eg enger store
som søte av honning låg,
i skogsnar var eg på sporet
av oksehorn gøymde blant strå.

Kvar busk, grå i vegkantstøvet,
ropte: «Eg leiker med deg,
gå varsamt ikring meg, prøv meg,
og eg seier kven eg er, eg!»

Den haustlige, ville vinden
lét leiken ta slutt da den kvein,
og hjartet slo lenger inne
i lykka, og eg var ikkje ein

Som døde, for vennene mine
borre og hestehov var,
og bakom himlane hine
vil eg brått gjette alle svar.

Og derfor er det eg elskar
den tordnande leiken krig:
vårt blod er ikkje meir heilagt
enn smaragd som i grassevja stig.

Jo Eggen
(Nikolay Gumilev`s site)

Николай Гумилёв
Детство

Я ребенком любил большие,
Медом пахнущие луга,
Перелески, травы сухие
И меж трав бычачьи рога.

Каждый пыльный куст придорожный
Мне кричал: «Я шучу с тобой,
Обойди меня осторожно
И узнаешь, кто я такой!»

Только, дикий ветер осенний,
Прошумев, прекращал игру, —
Сердце билось еще блаженней,
И я верил, что я умру

Не один, — с моими друзьями.
С мать-и-мачехой, с лопухом.
И за дальними небесами
Догадаюсь вдруг обо всем.

Я за то и люблю затеи
Грозовых военных забав,
Что людская кровь не святее
Изумрудного сока трав.

Стихотворение Николая Гумилёва «Детство» на новонорвежском.
(Nikolay Gumilev in new norwegian).