Mijn liefde voor jou is nu een olifantje,
Geboren in Berlijn of in Parijs,
Op watten zolen stampend door de kamers
Van de beheerder van de dierentuin.
Geef hem vooral geen kleine Franse broodjes,
En geef hem ook vooral geen stronkjes kool,
Hij kan alleen maar mandarijntjes eten,
Een klontje suiker of een ulevel.
Ween niet, o tedere, dat achter tralies
Hij wordt bespot door het gemene volk,
En onder het gelach van midinettes
Een burgerman hem rook blaast in zijn neus.
Denk niet, mijn lief, dat ooit de dag zal komen,
Dat hij in toorn zijn ketenen verbreekt,
De straat oprent en gillende passanten
Terloops verplettert als een autobus.
Nee, droom van hem tegen het ochtendgloren,
In goudbrokaat, in brons, in struisvogelveren,
Zoals die Uitverkorene die eenmaal
Hannibal droeg naar 't sidderende Rome.
Моя любовь к тебе сейчас — слонёнок,
Родившийся в Берлине иль Париже
И топающий ватными ступнями
По комнатам хозяина зверинца.
Не предлагай ему французских булок,
Не предлагай ему кочней капустных,
Он может съесть лишь дольку мандарина,
Кусочек сахару или конфету.
Не плачь, о нежная, что в тесной клетке
Он сделается посмеяньем черни,
Чтоб в нос ему пускали дым сигары
Приказчики под хохот мидинеток.
Не думай, милая, что день настанет,
Когда, взбесившись, разорвет он цепи
И побежит по улицам и будет,
Как автобус, давить людей вопящих.
Нет, пусть тебе приснится он под утро
В парче и меди, в страусовых перьях,
Как тот, Великолепный, что когда-то
Нес к трепетному Риму Ганнибала.