Miksadis teron kun ĉiel’
Neĝkaruselo.
Sur tablo brulis la kandel’
la vaks-kandelo.
Kiel muŝetoj dum vesper’
Atakas flamon,
Neĝeroj celis el aer’
Fenestran framon.
Cirkletojn, sagojn modlis el
Neĝflokoj gelo.
Sur tablo brulis la kandel’
la vaks-kandelo.
Pro lumo ombroj movis sin
Al muraj niĉoj,
De kruroj, brakoj, de l’ destin’
Interkruciĝoj.
Ŝuetoj falis en malhel’,
Frapinte plankon,
Sur robon ĵetis la ķandel’
Larmaron blankan.
Perdiĝis ĉio en pelmel’
De neĝa pelo,
Sur tablo brulis la kandel’
la vaks-kandelo.
Al flamo blovis de la fram’…
Kaj du flugilojn
Krucforme levis tenta flam’
Anĝelsimilajn.
Neĝŝtormis vintre kun akcel’,
Kaj ĉe malhelo
Sur tablo brulis la kandel’
La vaks-kandelo.
Мело, мело по всей земле
Во все пределы.
Свеча горела на столе,
Свеча горела.
Как летом роем мошкара
Летит на пламя,
Слетались хлопья со двора
К оконной раме.
Метель лепила на стекле
Кружки и стрелы.
Свеча горела на столе,
Свеча горела.
На озаренный потолок
Ложились тени,
Скрещенья рук, скрещенья ног,
Судьбы скрещенья.
И падали два башмачка
Со стуком на пол,
И воск слезами с ночника
На платье капал.
И все терялось в снежной мгле
Седой и белой.
Свеча горела на столе,
Свеча горела.
На свечку дуло из угла,
И жар соблазна
Вздымал, как ангел, два крыла
Крестообразно.
Мело весь месяц в феврале,
И то и дело
Свеча горела на столе,
Свеча горела.