Alí un home ardía.
Fet
Que difícil é camiñar entre a xente
E finxir non estar morto,
E o xogo tráxico das paixóns
Contárllelo aos aínda non viventes.
E ao esculcar no meu pesadelo nocturno
Atopar orde no remuíño desordenado das paixóns,
Para que entre o pálido resplandor da arte
Se descubra o funesto incendio da vida!
Там человек сгорел.
Фет
Как тяжело ходить среди людей
И притворяться непогибшим,
И об игре трагической страстей
Повествовать ещё не жившим.
И, вглядываясь в свой ночной кошмар,
Строй находить в нестройном вихре чувства,
Чтобы по бледным заревам искусства
Узнали жизни гибельной пожар!
«E o pesado soño da conciencia diaria / Sacudiráste de enriba, con tristeza e con amor. / Vl. Solovev Presíntote. Os anos pasan sen deterse, / Sempre na mesma aparencia presíntote. Todo o horizonte fica en chamas, insoportablemente brillante, / E en silencio agardo, con tristeza e con a...»
«Entro en templos sombríos, / Celebro un oficio pobre. / Agardo alí á Dama Belida / Entre o escintileo des vermellas lampadiñas. Entre sombras, onda unha columna alta / Tremo co renxer da porta. / E mirame á cara, iluminada, / Apenas a súa imaxe, o soño d’Ela. Oh, que familiare...»
«Cantaba unha moza no coro da igrexa / Sobre todos os fatigados en terras alleas, / Sobre todos os barcos que partiron á mar, / Sobre todos os que esqueceron a súa alegría. Tal cantaba a súa voz, que voaba ata a cúpula, / E un raio brillaba sobre os seus ombros brancos, / E todos os d...»
«Conforme avanza a noite, sobre os restaurantes / Tórnase salvaxe e opaco o aire quente, / E domina por riba dos berros ebrios / O espíritu primaveral pestilente. Ao lonxe sobre o po dunha calella, / Sobre o fastío das dachas campestres, / Apenas se doura unha rosca na tafona, / E se ...»