Groten doen zaken.
Zijn stuk voor stuk duitenzak.
Komp u liefde te kort?
Kom maar op, voor een honderdje.
Maar ik,
zonder dak, zonder duit, ik stak
mijn kolenschoppen
in stukkende zakken
en slenterde rond, ogen hongerend.
Nacht.
U stapt uw mooiste pak en pels in.
Uw ziel komt weer bij op vrouwen en weduwen.
Míj́smoorde Moskou in de omhelzing
van haar ceintuurbaan, de strop Sadóvyje.
Aan hun hart,
dat horloge,
tikt de beminde.
De spondegenoten kónden niet blijder zijn!
Ik registreerde der hoofdstad ontzinde
hartslag,
breeduit gelegen als Lijdensplein.
Stroomt toe met uw liefdes,
uw hartstocht en hartsvuur!
Ik weet mijn hart niet langer bestuurbaar!
Open en bloot —
het hart uit zijn bast haast —
stel ik mij open voor zon en plassen.
Ik weet dat andermans hart zijn woning
gewoon in de borst heeft — u weet dat ook.
Maar mijn lijf raakte anatomisch
compleet van de kook.
Ik werd hart uit één blok
dat dreunt als een klok.
O, hoe veel voorjaar, die voorjaars alleen al,
20 jaar dóór aan niets te vermorsen,
hebben mij, oververhitte, verpletterd!
Hun vracht, onverspild, was gewoon niet te torsen.
Torsen niet zómaar,
bij wijze van rijmslag,
nee, naar de letter.
У взрослых дела.
В рублях карманы.
Любить?
Пожалуйста!
Рубликов за́ сто.
А я,
бездомный,
ручища
в рваный
в карман засунул
и шлялся, глазастый.
Ночь.
Надеваете лучшее платье.
Душой отдыхаете на жёнах, на вдовах.
Меня
Москва душила в объятьях
кольцом своих бесконечных Садовых.
В сердца,
в часишки
любовницы тикают.
В восторге партнёры любовного ложа.
Столиц сердцебиение дикое
ловил я,
Страстно́ю площадью лёжа.
Враспашку —
сердце почти что снаружи —
себя открываю и солнцу и луже.
Входите страстями!
Любовями влазьте!
Отныне я сердцем править не властен.
У прочих знаю сердца дом я.
Оно в груди — любому известно!
На мне ж
с ума сошла анатомия.
Сплошное сердце —
гудит повсеместно.
О, сколько их,
одних только вёсен,
за 20 лет в распалённого ввалено!
Их груз нерастраченный — просто несносен.
Несносен не так,
для стиха,
а буквально.