Nog niet gebaard, nog niet stand,
is zij muziek en woord nog beide,
van dingen die het leven leiden
de onverbrekelijk band.
Ze ademt kalm, de zee haar boezem,
de dag is als waanzinnig klaar.
En 't schuim zit met zijn bleke paars
gevat in zwart-azuren hoezen.
Ach, mag mijn mond hervinden fijn
de oerstaat van de stomme stilte,
de noot van kristallijne kilte,
gevrijwaard van geboren zijn!
Blijf schuim toch, Afrodite,
en woord, keer terug tot de muziek,
en hart, blijf eenzaam en uniek,
versmolten in de eerste suite!
Она еще не родилась,
Она и музыка и слово,
И потому всего живого
Ненарушаемая связь.
Спокойно дышат моря груди,
Но, как безумный, светел день.
И пены бледная сирень
В черно-лазоревом сосуде.
Да обретут мои уста
Первоначальную немоту,
Как кристаллическую ноту,
Что от рождения чиста!
Останься пеной, Афродита,
И, слово, в музыку вернись,
И, сердце, сердца устыдись,
С первоосновой жизни слито!