Van het pad af in hemels vermeien,
wie de wegen weet, zeg wat ik moet!
Jullie boffen maar, Dantes contreien –
negen discussen, klinkende stoet.
Laat mijn leven mij blijven: ze pogen
me te doden en vleien ineen.
Dat in oren, in kassen en ogen
Florentijnse versmachting verscheen.
Leg me niet op de slapen het harde,
het zo strelende scherpe laurier;
scheur mijn hart dan maar liever aan flarden
van een diepblauwe klankenrivier...
Als ik inslaap, volbracht al mijn taken,
van de levenden vriend naar ik dorst,
zal het dieper en hoger opklinken –
hemels antwoord uit steenkoude borst.
___
Mandelstam ging op transport naar Magadan. Hij overleed op 27 december 1938, in een doorgangskamp bij Vladivostok.
Заблудился я в небе, — что делать?
Тот, кому оно близко, ответь!
Легче было вам, дантовых девять
Атлетических дисков, звенеть.
Не разнять меня с жизнью, — ей снится
Убивать и сейчас же ласкать,
Чтобы в уши, в глаза и в глазницы
Флорентийская била тоска.
Не кладите же мне, не кладите
Остроласковый лавр на виски,
Лучше сердце мое разорвите
Вы на синего звона куски!
И когда я умру, отслуживши,
Всех живущих прижизненный друг,
Чтоб раздался и глубже и выше
Отклик неба — в остывшую грудь!