ნიკოლაი გუმილიოვი
სენი

უახლოვდება კაიროს გემი
მორთული მისნის გრძელი ალმებით.
მატროსთა სახით ადვილად ხვდებით,
რომ ბინადრობენ აღმოსავლეთით.

დაფაციფუცობს კაპიტანი და
მჭახე ხმით ყვირის, დაიცვან წესი.
გემსართავებთან მუქ სახეებზე
აქა-იქ გაკრთის წითელი ფერი.

უკვე დილიდან ბავშვების გროვა
ნავმისადგომთან ნაპირს ედება,
რათა იხილონ, გადამთიელთა
უცხო ხომალდი სად გაჩერდება.

სახურავებზე სხედან ყარყატნი
და წინ იწვდიან კისრებს,
მაღლა არიან, ყოველივეს
ხედავენ მყისვე.

მათ - გრძნეულებს და ჰაერის მოგვებს
ძალუძთ შეიცნონ სხვისთვის ფარული:
თუ რატომა აქვს ერთ მაწანწალას
ლოყა ლაქებით გადაფარული.

ყარყატები კი ყვირიან, მაგრამ
არავინ არის აქ მათი მსმენი,
აბრეშუმის და სუნამოს გვერდით
ნელ-ნელა აღწევს ქალაქში სენი.

ვასილ გულეური
(Nikolay Gumilev`s site)

Николай Гумилёв
Зараза

Приближается к Каиру судно
С длинными знаменами Пророка.
По матросам угадать нетрудно,
Что они с востока.

Капитан кричит и суетится,
Слышен голос гортанный и резкий,
Меж снастей видны смуглые лица,
И мелькают красные фески.

На пристани толпятся дети,
Забавны их тонкие тельца,
Они сошлись еще на рассвете
Посмотреть, где станут пришельцы.

Аисты сидят на крыше
И вытягивают шеи.
Они всех выше,
И им виднее.

Аисты — воздушные маги,
Им многое тайное понятно:
Почему у одного бродяги
На щеках багровые пятна.

Аисты кричат над домами,
Но никто не слышит их рассказа,
Что вместе с духами и шелками
Пробирается в город зараза.

Стихотворение Николая Гумилёва «Зараза» на грузинском.
(Nikolay Gumilev in georgian).