Ερωτευμένες, η θλίψη των οποίων σα σύννεφο είναι
Σκεπτικές, απόμακρες κυρίες,
Σε ποιον δρόμο σας φέρνει το μαράζι,
Και σε πια νίκη ανήκουστη
Πάνω στη γητειά της καθορισμένης κληρονομίας;
Πού θα βρείτε το ιαματικό βάλσαμο
Για την αιώνια μελαγχολία και τα δάκρυα σας;
Πού φλέγεται η καρδιά δίχως να καίγεται;
Σε ποια έρημο θα φανεί στα μάτια σας,
Σπινθηροβολώντας η λάμψη του ρόδινου παραδείσου;
Βρήκα λοιπόν, και το τραγούδι μου ανάλαφρο θε’ να ‘ναι,
Σαν την ανάμνηση ενός παραληρήματος παλιού,
Ένα χέρι πανίσχυρο πε πήρε,
Πετούσε ήδη προς την τρεμάμενη Ανδρομέδα
Ο Περσέας με θώρακα φτιαγμένο από χυτό μαντέμι,
Και μακριά φλέγεται μια ψευτοεκκλησιά,
Όπου στις σκιές και στις λέξεις θα προσευχηθώ,
Για να σε χαιρετίσω, ω ιερή πατρίδα μου!
Ερωτευμένοι, δοκιμάζετε την μοίρα σας,
Και φέγγει για σας από μακριά η λάμψη του ρόδινου παραδείσου.
Στην χώρα μου ένα ήρεμο ποτάμι κυλά,
Στα χωράφια και τους λειμώνες έχει πολλή γλυκιά τροφή,
Εκεί ο πελαργός φίδια πιάνει πολλά στα αγριόχορτα,
Και το μεσημέρι, μεθυσμένες από το άρωμα του κόμμι
Φωλιάζουν οι ρούσες αρκούδες,
Και στον καινούργιο κόσμο σα νεαρός Αδάμ,
Χαμογελώ στα πουλιά και τους καρπούς,
Και ξέρω ότι τ’ απόγευμα, παίζοντας,
Θα περπατήσει επί των υδάτων ο Χρηστός – βρέφος
Και θα φανεί η λάμψη του ρόδινου παραδείσου.
Влюбленные, чья грусть, как облака,
И неясные задумчивые лэди,
Какой дорогой вас ведет тоска,
К какой еще неслыханной победе
Над чарой вам назначенных наследий?
Где вашей вечной грусти и слезам
Целительный предложится бальзам?
Где сердце запылает, не сгорая?
В какой пустыне явится глазам,
Блеснет сиянье розового рая?
Вот я нашел, и песнь моя легка,
Как память о давно прошедшем бреде,
Могучая взяла меня рука,
Уже слетел к дрожащей Андромеде
Персей в кольчуге из горящей меди.
Пускай вдали пылает лживый храм,
Где я теням молился и словам,
Привет тебе, о родина святая!
Влюбленные, пытайте рок, и вам
Блеснет сиянье розового рая.
В моей стране спокойная река,
В полях и рощах много сладкой снеди,
Там аист ловит змей у тростника,
И в полдень, пьяны запахом камеди,
Кувыркаются рыжие медведи.
И в юном мире юноша Адам,
Я улыбаюсь птицам и плодам,
И знаю я, что вечером, играя,
Пройдет Христос-младенец по водам,
Блеснет сиянье розового рая.
Посылка
Тебе, подруга, эту песнь отдам,
Я веровал всегда твоим стопам,
Когда вела ты, нежа и карая,
Ты знала все, ты знала, что и нам
Блеснет сиянье розового рая.