დამელოდე, დავბრუნდები,
დამელოდე ძალიან,
დამელოდე, კაეშანი
როცა წვიმის ბრალია...
დამელოდე თოვლში, მზეში,
როს ყინვები ლღვებიან,
დამელოდე მაშინ, როცა
სხვებს არ ელოდებიან,
დამელოდე, როს შორიდან
აღარ მოვა წერილი,
როცა სხვების მოლოდინსაც
დაესმება წერტილი...
დამელოდე, დავბრუნდები
და არ გაიზიარო,
ვინც არ უნდა გითხრას: - აწი
მარტომ უნდა იარო...
დაიჯეროს დედამ, შვილმაც,
რომ აღარ ვარ ცოცხალი,
ცეცხლთან მსხდარმა მეგობრებმაც
გადმოღვარონ კურცხალი..
მჟავე ღვინით სავსე ჭიქას
მოგაწვდის მეგობარი,
დამელოდე, არ იჩქარო
შესვა შესანდობარი...
დამელოდე დავბრუნდები
ჯიბრზე ყველა სიკვდილის,
და ვინც აღარ დამელოდა,
- იღალბალიო, ის იტყვის..
არ დამლოდემ ვით გაიგოს
ნატყვიარის სისველე,
და რომ შენი მოლოდინით
დაჭრილს როგორ მიშველე...
სიკვდილს როგორ გადავურჩი
მხოლოდ ჩვენზე მღერიან,
რადგან მხოლოდ შენ მელოდი,
როგორც არვის ელიან...
Жди меня, и я вернусь.
Только очень жди,
Жди, когда наводят грусть
Желтые дожди,
Жди, когда снега метут,
Жди, когда жара,
Жди, когда других не ждут,
Позабыв вчера.
Жди, когда из дальних мест
Писем не придет,
Жди, когда уж надоест
Всем, кто вместе ждет.
Жди меня, и я вернусь,
Не желай добра
Всем, кто знает наизусть,
Что забыть пора.
Пусть поверят сын и мать
В то, что нет меня,
Пусть друзья устанут ждать,
Сядут у огня,
Выпьют горькое вино
На помин души...
Жди. И с ними заодно
Выпить не спеши.
Жди меня, и я вернусь,
Всем смертям назло.
Кто не ждал меня, тот пусть
Скажет: — Повезло.
Не понять, не ждавшим им,
Как среди огня
Ожиданием своим
Ты спасла меня.
Как я выжил, будем знать
Только мы с тобой, —
Просто ты умела ждать,
Как никто другой.