Հանդիպեցի քեզ: Եվ ողջ ապրածս
Վերականգնվեց հոգնած իմ սրտում,
Հիշեցի ոսկե ժամանակը ես,
Նորից ջերմացավ իմ սիրտը տրտում:
Ինչպես ուշ աշնան վերջին պահերին,
Լինում են օրեր, լինում է մի ժամ,
Հայտնվում հանկարծ գարնան թևերին
Ու երջանիկ ենք զգում մեզ այնքան…
Եվ շրջանակված անցած օրերի
Երջանկասոսափ հոգու լիությամբ,
Նայում ենք ծանոթ դիմագծերին,
Ինչպես մոռացված լուսեղեն դյութանք:
Շատ վաղուց արդեն չեմ տեսել ես քեզ
Եվ երազում ես կարծես հայտնվել,
Այդ հին կարոտի արձագանքն է տես,
Որ ծնվել իմ մեջ ու դեռ չի մարել:
Բայց դա հուշերի վայելքը չէ լոկ,
Վերածնվել է կյանքն իմ մեջ կարծես`
Չի փոխվել նախկին խենթ հմայքը քո
Եվ սերն է դարձյալ խորունկ ու հրկեզ…
Я встретил вас — и всё былое
В отжившем сердце ожило;
Я вспомнил время золотое —
И сердцу стало так тепло...
Как поздней осени порою
Бывают дни, бывает час,
Когда повеет вдруг весною
И что-то встрепенется в нас, —
Так, весь обвеян дуновеньем
Тех лет душевной полноты,
С давно забытым упоеньем
Смотрю на милые черты...
Как после вековой разлуки
Гляжу на вас, как бы во сне, —
И вот — слышнее стали звуки,
Не умолкавшие во мне...
Тут не одно воспоминанье,
Тут жизнь заговорила вновь, —
И то же в вас очарованье,
И та ж в душе моей любовь!..