Ik ontmoette u — en het verleden
Kwam tot leven in mijn uitgeblust' gemoed.
Een gouden tijd, ik was ze niet vergeten —
Vervulde mijn hart met een warme gloed…
Zoals het in de herfst soms kan gebeuren
In dat ene vluchtige uur,
Als – in onverwachte lentegeuren
Ontvlamt — dat lang vervlogen vuur, —
Zo wervelt alom dat zuchtje wind
Van die jaren, zo innig en volmaakt,
In die allang vergeten verrukking
Staar ik naar uw lieflijke gelaat…
Als, na een scheiding van eeuwen,
Ik naar u kijk gelijk in dromen, —
Hoor ik klanken die schreeuwen,
En niet maar willen verstommen…
Hier spreekt niet alleen de memorie,
Die het leven weer liet beginnen, —
Ook uw eindeloze bekoring,
En uw liefde, brengen mijn hart van zinnen!…
Я встретил вас — и всё былое
В отжившем сердце ожило;
Я вспомнил время золотое —
И сердцу стало так тепло...
Как поздней осени порою
Бывают дни, бывает час,
Когда повеет вдруг весною
И что-то встрепенется в нас, —
Так, весь обвеян дуновеньем
Тех лет душевной полноты,
С давно забытым упоеньем
Смотрю на милые черты...
Как после вековой разлуки
Гляжу на вас, как бы во сне, —
И вот — слышнее стали звуки,
Не умолкавшие во мне...
Тут не одно воспоминанье,
Тут жизнь заговорила вновь, —
И то же в вас очарованье,
И та ж в душе моей любовь!..