Blue, the color of the skies,
Was the first I recognized
Blue, its mystery beguiled
The pure senses of a child.
Even now, when I am close
To my infinite repose,
When my final debts are due,
My devotion is to blue.
Blue — I see a magic spell
In your eyes — those two bluebells;
Their depth is a delight
Like the azure of the tide.
It's the color of my dreams,
Of elusive starry streams,
It has flown around the Earth
Since the moment of her birth.
And my soul will be immersed
In the cyan universe.
When they say the last farewell
To my mundane mortal shell.
Snowflakes fall from hazy skies
Turning into thin blue ice;
It will make a glossy frame
On the tomb around my name.
Цвет небесный, синий цвет,
Полюбил я с малых лет.
В детстве он мне означал
Синеву иных начал.
И теперь, когда достиг
Я вершины дней своих,
В жертву остальным цветам
Голубого не отдам.
Он прекрасен без прикрас.
Это цвет любимых глаз.
Это взгляд бездонный твой,
Напоенный синевой.
Это цвет моей мечты.
Это краска высоты.
В этот голубой раствор
Погружен земной простор.
Это легкий переход
В неизвестность от забот
И от плачущих родных
На похоронах моих.
Это синий негустой
Иней над моей плитой.
Это сизый зимний дым
Мглы над именем моим.
___
ნიკოლოზ ბარათაშვილი
(Nikoloz Baratashvili)
ცისა ფერს, ლურჯსა ფერს,
პირველად ქმნილსა ფერს
და არ ამქვეყნიურს,
სიყრმითგან ვეტრფოდი.
და ახლაც, როს სისხლი
მაქვს გაციებული,
ვფიცავ მე — არ ვეტრფო
არ ოდენ ფერსა სხვას.
თვალებში მშვენიერს,
ვეტრფი მე ცისა ფერს;
მოსრული იგი ცით
გამოკრთის სიამით.
ფიქრი მე სანატრი
მიმიწევს ცისა ქედს,
რომ ეშხით დამდნარი
შევერთო ლურჯსა ფერს.
მოვკვდები — ვერ ვნახავ
ცრემლსა მე მშობლიურს, —
მის მაცვლად ცა ლურჯი
დამაფრქვევს ცვარს ციურს!
სამარეს ჩემსა როს
გარს ნისლი მოეცვას, —
იგიცა შესწიროს
ციაგმა ლურჯსა ცას!
1841 წ.
«"Christ has risen" — they chant in the temple, / But I feel sad... my soul is silent; / The world is full of blood and tears, / And this hymn in front of the altars / Sounds so insulting. If He were among us and could see, / What our glorious age has achieved, / How brothers have lear...»
«We are so bound up in discord / The centuries cannot disentangle us — / I’m a warlock, you’re a wolf. We’re close / In the continuous dictionary of earth. Shoulder to shoulder, like the blind, / And led along by destiny, / In the undying dictionary of this country / We’re both...»
«A German machinegunner will shoot me in the road, or / An incendiary bomb will break my legs, or An SS-kid will give me a bullet in the gut. / In any case, on this front, they’ve got me covered. Without my name, or glory, or even boots, / With frozen eyes I’ll gaze at the snow, blood-col...»
«The Lethe’s wind is blowing over me / With anodyne and slow beatitude. / “Where should I with such a muteness be, / When the perfection is so blind and rude.” Being exhausted, deathly granite grows / Silent and cold over the darkling water / “It’s time, my friend. The city sadl...»