De zaal verstomt en ik kom op,
leun tegen een papieren deur
en vang de verre echo's op
van wat er in mijn tijd gebeurt.
De schemer is op mij gericht,
door duizend kijkers scherpgesteld.
Ontsla mij, God, van deze plicht,
die beker drinken, met geweld.
Ik hou van Uw verbeten plan
en schik mij in mijn oude rol.
Dit stuk is nieuw, hier schrik ik van;
ontsla mij thans, de maat is vol.
Ze liggen vast, die vijf bedrijven,
het einde, dat voorspelbaar is.
Alleen, de farizeeërs blijven,
het leven is geen kattenpis.
Гул затих. Я вышел на подмостки.
Прислонясь к дверному косяку,
Я ловлю в далёком отголоске,
Что случится на моем веку.
На меня наставлен сумрак ночи
Тысячью биноклей на оси.
Если только можно, Aвва Oтче,
Чашу эту мимо пронеси.
Я люблю твой замысел упрямый
И играть согласен эту роль.
Но сейчас идёт другая драма,
И на этот раз меня уволь.
Но продуман распорядок действий,
И неотвратим конец пути.
Я один, всё тонет в фарисействе.
Жизнь прожить — не поле перейти.