Ik heul niet met de trouweloze,
met wie het land verscheuren liet.
Zijn lofspraak is mij uit den boze,
ik geef hem nooit een enkel lied.
Toch, balling, voel ik medelijden,
als zat je vast of… de dood.
Te donker is je weg bij tijden,
te bitter smaakt je vreemde brood.
Waar branden walmen en verteren,
het restje jeugd verloren gaat,
hebben we niets om ons te weren,
geen klap die onberoerd ons laat.
Geschiedenis kent mededogen,
elk uur van ons verantwoordt zij...
En toch, geen mens met droger ogen,
verwaander, simpeler dan wij.
Не с теми я, кто бросил землю
На растерзание врагам.
Их грубой лести я не внемлю,
Им песен я своих не дам.
Но вечно жалок мне изгнанник,
Как заключенный, как больной.
Темна твоя дорога, странник,
Полынью пахнет хлеб чужой.
А здесь, в глухом чаду пожара
Остаток юности губя,
Мы ни единого удара
Не отклонили от себя.
И знаем, что в оценке поздней
Оправдан будет каждый час...
Но в мире нет людей бесслезней,
Надменнее и проще нас.