Քսանմեկն է: Երկուշաբթի: Ու գիշեր:
Ուրվագիծն է մայր քաղաքի մշուշում:
Ինչ-որ անբան մոգոնել է իբր՝ թե
Սերը գոյի կենսակերպն է այս երկրում:
Ձանձրույթից թե, կամ էլ պարապ մնալուց
Հավատացին ու ապրում են դրանով.
Հանդիպում են ու տագնապում լքվելուց՝
Ամեն անգամ սիրո երգեր երգելով:
Բայց խորհուդը ունի նաև այլ երես,
Խաղաղվում է լռության մեջ ամեն ճիչ...
Մի դիպվածով հանդիպեցի դրան ես
Եվ այն օրից կարծես տկար եմ մի քիչ:
Двадцать первое. Ночь. Понедельник.
Очертанья столицы во мгле.
Сочинил же какой-то бездельник,
Что бывает любовь на земле.
И от лености или со скуки
Все поверили, так и живут:
Ждут свиданий, боятся разлуки
И любовные песни поют.
Но иным открывается тайна,
И почиет на них тишина...
Я на это наткнулась случайно
И с тех пор все как будто больна.