Niin monta meitä sillä purrella;
sai toiset työkseen purjeet kiristää
ja toiset painaa airot syvimpään.
Ja vaiti siinä hiljaisuudessa
on viisas ruorimies, hän kannellaan
vei reitillämme purtta painavaa;
vaan minä sitten — mitä huolinkaan —
vain lauloin miehille… kun viuhuen
käy myrsky kimppuun aallot murtaen…
ja ruorimies ja toiset katoaa!
Ja yksin minut, oudon laulajan,
vei rantaan myrsky, ja kuin ennenkin
jäin sinne hymnejäni laulamaan
ja vanhaa kasukkaani auringossa
kallioilla saan nyt kuivattaa.
Нас было много на челне;
Иные парус напрягали,
Другие дружно упирали
В глубь мощны вёслы. В тишине
На руль склонясь, наш кормщик умный
В молчанье правил грузный чёлн;
А я — беспечной веры полн, —
Пловцам я пел… Вдруг лоно волн
Измял с налёту вихорь шумный…
Погиб и кормщик и пловец! —
Лишь я, таинственный певец,
На берег выброшен грозою,
Я гимны прежние пою
И ризу влажную мою
Сушу на солнце под скалою.