Aleksandr Blok
Je slaat de lichte schemer gade...

Je slaat de lichte schemer gade,
maar in de stad gaan lichtjes aan,
en zeelucht ademt door de straten,
nu de fabriekssirenes gaan.

En door de massa meegezogen
gaat in de mist je ziel teloor...
Een rode jas komt langsgevlogen,
een vrouwenstem strijkt langs je oor.

Je plannen plooien zich omzichtig,
als in een eigentijds gewaad...
En vrouwenwimpers flitsen schichtig,
zo vaak je blikt in een gelaat.

Wie zag je door het donker lopen?
Waar zijn nog geen gordijnen dicht?
De kroegen staan als kerken open,
de kerk is als een kroeg verlicht...

Zo dikwijls uitzichtloos bedrogen,
is weer je ziel vergeefs misleid:
de kroegen, en de meisjesogen,
zij doven te bestemder tijd.

Jean Pierre Rawie