Vladimir Majakovski
Hoe het groeide

Ongehoord groot
en groter dan oorbaar —
dichtersdelirium dat dromen bezwaart —
groeide de hartsklomp tot toomloos gevaarte:
gevaarte van liefde
en toomloze haat.
Mijn benen
gaan wankelend
van al dat sjouwen —
en je weet
van formaat
ben ik knap onbehouwen —
en toch,
als mijn eigen hartsaanhangsel
strompel ik voort,
mijn lompe schouwers gevouwen.
Ik ben één zwelling van verzenmelk
— geen kant kan de vloed heen —
en ik blijf maar zwellen van voren af aan.
Ik ben, door lyriek overstelpt, gekweld,
voor de wereld een moedermin,
hyperbool ontleend
aan mijn voorloper Guy Maupassant.

Marko Fondse