Jeugd heeft een massa bezigheden.
Onze lieverdjes stampen we vormleer en spelling in.
Maar ík
werd de vijfde klas uitgesmeten.
Daarna smeet men me Moskouse cel na cel in.
In uw
knus
en huiselijk wereldje
worden krullige slaapkamer-lyriekers opgekweekt.
Wat koop ik voor die schootkeeslyriekjes?!
Wat ík van de liefde
kreeg op te steken
stamt
uit de school van Boetýrki.
Het Bois de Boulogne zal mij een zorg zijn!
In zeegezichten zie ik geen poëzie!
Verliefd werd ík
op Bureau voor uitvaartverzorging
door de judas van cel 103.
Anderen zien het daaglijkse zonlicht.
En maar duur doen:
‘Die rotstraaltjes zon, toch maar pover, wat?’
Maar ik had
voor één flakkertje geel
op de muur toen
de wereld overgehad.
Юношеству занятий масса.
Грамматикам учим дурней и дур мы.
Меня ж
из 5-го вышибли класса.
Пошли швырять в московские тюрьмы.
В вашем
квартирном
маленьком мирике
для спален растут кучерявые лирики.
Что выищешь в этих болоночьих лириках?!
Меня вот
любить
учили
в Бутырках.
Что мне тоска о Булонском лесе?!
Что мне вздох от видов на море?!
Я вот
в «Бюро похоронных процессий»
влюбился
в глазок 103 камеры.
Глядят ежедневное солнце,
зазна́ются.
«Чего, мол, стоют лучёнышки эти?»
А я
за стенного
за желтого зайца
отдал тогда бы — всё на свете.