Άλλος είναι πλασμένος από πέτρα, άλλος από λάσπη, –
Μα εγώ είμαι πλασμένη απ’ ασήμι και λαμποκοπώ!
Έργο δικό μου είναι η προδοσία, το όνομα μου – Μαρίνα,
Εγώ είμαι ο εφήμερος της θάλασσας αφρός.
Άλλος είναι πλασμένος από λάσπη, άλλος από σάρκα –
Γι’ αυτούς είναι ο τάφος και οι επιτάφιες πλάκες…
Στης θάλασσας την κολυμβήθρα βαπτίστηκα –
και στην πτήση τη δική μου – διαρκώς τσακίστηκα!
Μέσα από κάθε καρδιά, μέσα από κάθε δίχτυ
Περνάει η βούλησή μου.
Εμένα βλέπεις σε τούτα τα λυμένα μαλλιά; -
Από χώρα αλάτι δε φτιάχνεις.
Τσακισμένη στα γρανιτένια γόνατά σας,
Εγώ με κάθε κύμα ανασταίνω!
Ζήτω ο αφρός – ο χαρούμενος αφρός –
Ο μεγάλος της θάλασσας αφρός !
Кто создан из камня, кто создан из глины, —
А я серебрюсь и сверкаю!
Мне дело — измена, мне имя - Марина,
Я — бренная пена морская.
Кто создан из глины, кто создан из плоти —
Тем гроб и надгробные плиты...
— В купели морской крещена — и в полете
Своем — непрестанно разбита!
Сквозь каждое сердце, сквозь каждые сети
Пробьется мое своеволье.
Меня — видишь кудри беспутные эти? —
Земною не сделаешь солью.
Дробясь о гранитные ваши колена,
Я с каждой волной — воскресаю!
Да здравствует пена — веселая пена —
Высокая пена морская!