Aan de Dnjepr opgesteld, schoot men hem dood,
Broer was ver, zus hoorde niet het knallend lood.
Maar in Siberië viel reeds de eerste sneeuw
en een bleke man stond op, zei met een geeuw
''k Voel het ijzer in mijn borst, een scherpe punt.
Kiev, Kiev, kijk eens even, als je kunt...!'
'Kiev, Kiev!' zoemde en herhaalde elke lijn.
Rampspoed spreekt ons toe, roept op de pijn.'
'Kiev, Kiev' krijsten kranen van hun kant.
Echelons marcheerden naar het avondland.
En de Siberiërs, verbeten en geducht,
slaakten smartelijk hun woeste mensenzucht...
Привели и застрелили у Днепра.
Брат был далеко. Не слышала сестра.
А в Сибири, где уж выпал первый снег,
На заре проснулся бледный человек
И сказал: «Железо у меня в груди.
Киев, Киев, если можешь, погляди!..»
«Киев, Киев! — повторяли провода. —
Вызывает горе, говорит беда».
«Киев, Киев!» — надрывались журавли.
И на запад эшелоны молча шли.
И от лютой человеческой тоски
Задыхались крепкие сибиряки…