Բելլա Ախմադուլինա
Հնամյա ոճն է ինձ հրապուրում...

Հնամյա ոճն է ինձ հրապուրում,
Ա՛յլ է հին խոսքի հմայքը գերող.
Ասես ավելի՛ թարմ շունչ է բերում,
Արդիական է` հատու վանկերով:

Ինչպիսի՜ շռայլ բռնկուն հոգի`
«Մի ձիու դիմաց` կես արքայությու՜ն...»:
Սակայն մի օր էլ ի՛նձ կհամակի
Վերջին պոռթկումի ճիգը ապարդյուն:

Եվ ընդմիշտ պարտված խելահեղ մարտում`
Մշուշի գրկում կարթնանամ հանկարծ,
Այնժամ կհիշեմ` անհույս ու տրտում,
Խոսքերը խենթի, վճիռը անդարձ:

Կես արքայությունն էլ ի՜նչ է հիմա...
Ես, որ իմ դարի զավակն եմ արթուն,
Կվերցնեմ, կտամ կես պահի՜ համար
Նժույգն իմ` հանուն սիրելի մարդու:

Եվ Աստվա՜ծ քեզ հետ, հարազա՛տ իմ ձի`
Լցված անհունի կարոտ ու ճիչով,
Բա՜ց կթողնեմ քեզ... ու առանց սանձի`
Սլացի՜ր խանձված դաշտերի միջով...

Երամակիդ հետ սլացիր հեռու`
Թեթևաթռիչ վազքով խելագար...
Այս հաղթանակ ու պարտություններում
Հոգնել եմ , նժու՛յգ, ընկե՛ր իմ արդար:

Ափսո՜ս է իմ ձին և սերն իմ` ափսո՜ս...
Ո՜վ միջնադարյան ոճ հնամենի...
Իմ ոտքերի տակ միակ հետքը սոսկ
Պայտից մնացած հետքը կլինի:

Խ. Գ.

Белла Ахмадулина
Влечет меня старинный слог...

Влечет меня старинный слог.
Есть обаянье в древней речи.
Она бывает наших слов
и современнее и резче.

Вскричать: "Полцарства за коня!" —
какая вспыльчивость и щедрость!
Но снизойдет и на меня
последнего задора тщетность.

Когда-нибудь очнусь во мгле,
навеки проиграв сраженье,
и вот придет на память мне
безумца древнего решенье.

О, что полцарства для меня!
Дитя, наученное веком,
возьму коня, отдам коня
за полмгновенья с человеком,

любимым мною. Бог с тобой,
о конь мой, конь мой,
конь ретивый.
Я безвозмездно повод твой
ослаблю — и табун родимый

нагонишь ты, нагонишь там,
в степи пустой и порыжелой.
А мне наскучил тарарам
этих побед и поражений.

Мне жаль коня! Мне жаль любви!
И на манер средневековый
ложится под ноги мои
лишь след, оставленный подковой.

Стихотворение Беллы Ахмадулиной «Влечет меня старинный слог...» на армянском.
(Bella Akhmadulina in armenian).