Ախ, դուռն էլ չեմ փակել ես,
Մոմերը չեմ վառել,
Չգիտես, որ հոգնությունից
Սիրտ չեմ անում քնել։
Մարող շերտերը տեսնեի
Ստվերում սաղարթի,
Ձայնի թրթիռով արբեի`
Հուշերով քո ձայնի։
Գիտեմ` կորած է ամեն բան,
Կյանքը` թունոտ գեհե՛ն։
Օ, վստահ էի ես այնքան,
Որ ետ կգաս նորեն։
Ах, дверь не запирала я,
Не зажигала свеч,
Не знаешь, как, усталая,
Я не решалась лечь.
Смотреть, как гаснут полосы
В закатном мраке хвой,
Пьянея звуком голоса,
Похожего на твой.
И знать, что всё потеряно,
Что жизнь — проклятый ад!
О, я была уверена,
Что ты придешь назад.