Вар'яты! Я сама не ведаю,
Не ведаю я, куды іду —
Да абрыву чорнаму блукаючы,
Да апошняй згубы, ці да рая
Я вас з сабою прывяду.
Якая дзікая ўпартасць
Звязала нас, як зоркі вораг,
Мне страшна гэта сталасць
І пэўнасць агністых прысяг.
Вы ўспамінаеце ці ледзь,
Куды я заводзіла вас,
У якім вы месцы балявалі,
Як у замураваным склепе
На чорнай пласе ў чорную гадзіну.
Які вы сорам са мной дзялілі,
І нематы маёй гады…
Вы будзеце, вы ёсць, вы — былі,
А я — падучая зорка.заўжды.
Безумцы! Я сама не знаю,
Не знаю я, куда иду —
К обрыву чёрному блуждая,
К последней гибели, иль к раю
Я вас с собою приведу.
Какое дикое упрямство
Связало нас, как зоркий враг,
Мне страшно это постоянство
И верность огненных присяг.
Вы вспоминаете едва ли,
Куда я заводила вас,
В каком вы месте пировали,
Как в замурованном подвале
На чёрной плахе в чёрный час.
Какой вы стыд со мной делили,
И немоты моей года…
Вы будете, вы есть, вы — были,
А я — падучая звезда.
«Той, хто вежу стварае, сарвецца / Будзе лёт той страшэнным, на дне / Ў самай бездані ён апынецца / І вар'яцтва сваё пракляне. Той, хто нішчыць, расьціснуты лёсам / Б...»
«Мітусіцца блакітны пажар, / Падзабыліся родныя далі. / Першы раз пра каханне, на жаль, / Заспяваў, як зарокся скандаліць. Быў я ўвесь як запушчаны сад, / На жанчын і...»